ഒരു അപ്പൂപ്പൻ താടിപോലെ
നഗരങ്ങളിൽ നിന്ന്
നഗരങ്ങളിലേക്ക്‌
നീ പാറി നടന്നു
തെരുവിന്റെ മക്കൾക്കിടയിൽ
അവധൂതനായി കഴിഞ്ഞ്‌
ജീവിതത്തിന്റെ മറ്റൊരു തലം
ഞങ്ങൾക്കായി നീ പകർന്നു തന്നു
മിഥ്യയാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
ഞങ്ങൾ കൊണ്ടുനടക്കുന്ന
ധാരണകളെ കാറ്റിൽ പറത്തി
നീ പല്ലിളിച്ചു കാട്ടി
ഒടുവിൽ നീ സ്വപ്നം കണ്ട
സമത്വലോകം പടുത്തുയർത്താൻ
കച്ചകെട്ടി ഇറങ്ങിയവർ
വാഴും കേരനാട്ടിൽ
നിർജീവമാം നിൻ ഉടലിനെ
ഒരു പ്രദർശനവസ്തുവാക്കി
മാറ്റുമ്പോൾ വിധിയെന്ന
രണ്ടക്ഷരത്തിൽ അഭയം
കണ്ടെത്താനെ ഞങ്ങൾക്ക്‌ കഴിയൂ....
